A función do tratamento térmico do aluminio é mellorar as propiedades mecánicas dos materiais, eliminar a tensión residual e mellorar a maquinabilidade dos metais. Segundo os diferentes fins do tratamento térmico, os procesos pódense dividir en dúas categorías: tratamento de prequecemento e tratamento térmico final.
O propósito do tratamento de prequecemento é mellorar o rendemento do procesamento, eliminar a tensión interna e preparar unha boa estrutura metalográfica para o tratamento térmico final. O seu proceso de tratamento térmico inclúe o recocido, a normalización, o envellecemento, o temple e o revenido, etc.
1) Recocido e normalización
O recocido e a normalización úsanse para material en bruto de aluminio traballado en quente. O aceiro ao carbono e o aceiro de aliaxe cun contido de carbono superior ao 0,5 % adoitan recocerse para reducir a súa dureza e facilitar o corte; o aceiro ao carbono e o aceiro de aliaxe cun contido de carbono inferior ao 0,5 % úsanse para evitar que se peguen á coitela cando a dureza é demasiado baixa. E utilízase un tratamento de normalización. O recocido e a normalización aínda poden refinar o gran e a estrutura uniforme, e preparar para o tratamento térmico posterior. O recocido e a normalización adoitan realizarse despois de fabricar a peza en bruto e antes do mecanizado en bruto.
2) Tratamento do envellecemento
O tratamento de envellecemento úsase principalmente para eliminar a tensión interna xerada na fabricación e mecanizado de pezas en bruto.
Para evitar unha carga de traballo excesiva no transporte, para pezas con precisión xeral, abonda con organizar un tratamento de envellecemento antes do acabado. Non obstante, para pezas con requisitos de alta precisión, como a caixa da máquina de mandrinar de plantilla, etc., débense organizar dous ou varios procedementos de tratamento de envellecemento. As pezas sinxelas xeralmente non necesitan tratamento de envellecemento.
Ademais das pezas fundidas, para algunhas pezas de precisión con pouca rixidez, como os parafusos de precisión, para eliminar a tensión interna xerada durante o procesamento e estabilizar a precisión do procesamento das pezas, adoitan organizarse varios tratamentos de envellecemento entre o mecanizado en bruto e o semiacabado. Para algunhas pezas do eixe, o tratamento de envellecemento tamén debe organizarse despois do proceso de endereitamento.
3) Tempeamento e revenido
O temple e o revenido refírense ao revenido a alta temperatura despois do temple. Permite obter unha estrutura de sorbito uniforme e revenida, que é unha preparación para reducir a deformación durante o tratamento de temple e nitruración superficial. Polo tanto, o temple e o revenido tamén se poden usar como tratamento de prequecemento.
Debido ás mellores propiedades mecánicas completas das pezas de tempero e revenido, tamén se pode usar como proceso de tratamento térmico final para algunhas pezas que non requiren alta dureza e resistencia ao desgaste.
O obxectivo do tratamento térmico final é mellorar as propiedades mecánicas como a dureza, a resistencia ao desgaste e a resistencia. O seu proceso de tratamento térmico inclúe o temple, a cementación e o temple, e o tratamento de nitruración.
1) Tempeo
O temple divídese en temple superficial e temple xeral. Entre eles, o temple superficial úsase amplamente debido á súa pequena deformación, oxidación e descarburación, e o temple superficial tamén ten as vantaxes dunha alta resistencia externa e unha boa resistencia ao desgaste, mantendo ao mesmo tempo unha boa tenacidade interna e unha forte resistencia ao impacto. Para mellorar as propiedades mecánicas das pezas de temple superficial, adoita requirirse un tratamento térmico como o temple e revenido ou a normalización como tratamento previo á calor. A súa ruta de proceso xeral é: corte por entallado, forxa, normalización, recocido, mecanizado en bruto, temple e revenido, semiacabado, temple superficial e acabado.
2) Cementación e temple
A cementación e o temple consisten en aumentar primeiro o contido de carbono da capa superficial da peza e, despois do temple, a capa superficial obtén unha alta dureza, mentres que a peza central aínda mantén unha certa resistencia e alta tenacidade e plasticidade. A cementación divídese en cementación xeral e cementación parcial. Cando se realiza unha cementación parcial, débense tomar medidas antifiltración para as pezas non cementadas. Dado que a cementación e o temple causan unha gran deformación e a profundidade de cementación xeralmente está entre 0,5 e 2 mm, o proceso de cementación xeralmente dispónse entre semiacabado e acabado.
A ruta do proceso é xeralmente: corte en bruto, forxa, normalización, mecanizado en bruto, semiacabado, cementación e temple, acabado. Cando a parte non cementada da parte de cementación e temple adopta o plan de proceso de eliminar o exceso de capa cementada despois de aumentar a marxe, o proceso de eliminación do exceso de capa cementada debe organizarse despois da cementación e o temple, antes do temple.
3) Tratamento de nitradación
A nitruración é o proceso de infiltración de átomos de nitróxeno nunha superficie metálica para obter unha capa de compostos que conteñen nitróxeno. A capa de nitruración pode mellorar a dureza, a resistencia ao desgaste, a resistencia á fatiga e a resistencia á corrosión da superficie da peza. Dado que a temperatura do tratamento de nitruración é baixa, a deformación é pequena e a capa de nitruración é delgada, xeralmente non máis de 0,6~0,7 mm, o proceso de nitruración debe organizarse o máis tarde posible. Para reducir a deformación durante a nitruración, xeralmente requírese un revenido a alta temperatura para aliviar a tensión.
Editado por May Jiang de MAT Alumin
Data de publicación: 04-09-2023
