A aleación de aluminio 7075, como aliaxe de aluminio de 7 series con alto contido en cinc, é moi utilizada en industrias de fabricación aeroespaciais, militares e de alta gama debido ás súas excelentes propiedades mecánicas e ás características lixeiras. Non obstante, hai algúns retos á hora de realizar o tratamento superficial, especialmente cando se realiza anodización para mellorar a súa resistencia á corrosión e a dureza da superficie.
A anodización é un proceso electroquímico a través do cal se pode formar unha película de óxido de aluminio na superficie metálica para mellorar a súa resistencia ao desgaste, resistencia á corrosión e estética. Non obstante, debido ao alto contido de cinc en 7075 aliaxe de aluminio e ás características de composición da aleación al-Zn-MG, algúns problemas son propensos a producirse durante a anodización:
1. Cor desigual:O elemento de cinc ten un maior impacto no efecto de oxidación, que pode levar facilmente a bordos brancos, manchas negras e cores desiguales na peza despois da oxidación. Estes problemas son especialmente evidentes ao intentar oxidalo en cores brillantes (como vermello, laranxa, etc.) porque a estabilidade destas cores é relativamente pobre.
2. Adhesión insuficiente da película de óxido:Cando o proceso tradicional de anodización de ácido sulfúrico se usa para tratar aliaxes de aluminio da serie 7, debido á distribución desigual e segregación de compoñentes de aliaxe de aluminio, o tamaño dos microporos na superficie da película de óxido variará moito despois da anodización. Isto leva a diferenzas na calidade e adhesión da película de óxido en diferentes lugares, e a película de óxido nalgunhas localidades ten unha débil adhesión e pode incluso caer.
Para resolver estes problemas, é necesario adoptar un proceso de anodización especial ou mellorar o proceso existente, como axustar a composición, temperatura e densidade de corrente do electrólito, que afectará á calidade e ao rendemento da película de óxido. Por exemplo, o pH do electrólito afectará á taxa de crecemento e á estrutura de poros da película de óxido; A densidade actual está directamente relacionada co grosor e a dureza da película de óxido. Ao controlar precisamente estes parámetros, pódese personalizar unha película de aluminio anodizado que satisfaga as necesidades específicas.
Os experimentos demostran que despois de anodizar a aleación de aluminio da serie 7 pódese obter unha película de óxido cun grosor de 30um-50um. Esta película de óxido non só pode protexer de xeito eficaz o substrato de aliaxe de aluminio e ampliar a súa vida útil, senón que tamén cumpra os requisitos específicos de rendemento axustando os parámetros do proceso. A superficie da aliaxe de aluminio despois do anodización tamén se pode tinguir para absorber pigmentos orgánicos ou inorgánicos para dar ás cores ricas en aleación de aluminio para cumprir diferentes requisitos estéticos.
En definitiva, Anodizar é un medio eficaz para mellorar o rendemento das aliaxes de aluminio da serie 7. Ao axustar os parámetros do proceso, pódese preparar unha película protectora que cumpre a dureza específica e os requisitos de grosor, que amplían enormemente o campo de aplicación das aliaxes de aluminio.
Tempo de publicación: 19-2024 de outubro
