A aliaxe de aluminio 7075, como unha aliaxe de aluminio da serie 7 con alto contido de cinc, é amplamente utilizada nas industrias aeroespacial, militar e de fabricación de alta gama debido ás súas excelentes propiedades mecánicas e ás súas características lixeiras. Non obstante, existen algúns retos á hora de realizar o tratamento superficial, especialmente cando se realiza a anodización para mellorar a súa resistencia á corrosión e dureza superficial.
A anodización é un proceso electroquímico mediante o cal se pode formar unha película de óxido de aluminio sobre a superficie do metal para mellorar a súa resistencia ao desgaste, á corrosión e á estética. Non obstante, debido ao alto contido de cinc na aliaxe de aluminio 7075 e ás características de composición da aliaxe Al-Zn-Mg, son propensos a producirse algúns problemas durante a anodización:
1. Cor desigual:O elemento de cinc ten un maior impacto no efecto de oxidación, o que pode provocar facilmente bordos brancos, puntos negros e cores irregulares na peza de traballo despois da oxidación. Estes problemas son particularmente evidentes cando se intenta oxidalo en cores brillantes (como vermello, laranxa, etc.) porque a estabilidade destas cores é relativamente pobre.
2. Adhesión insuficiente da película de óxido:Cando o proceso tradicional de anodización de ácido sulfúrico se usa para tratar as aliaxes de aluminio da serie 7, debido á distribución desigual e á segregación dos compoñentes da aliaxe de aluminio, o tamaño dos microporos na superficie da película de óxido variará moito despois da anodización. Isto leva a diferenzas na calidade e adherencia da película de óxido en diferentes lugares, e a película de óxido nalgúns lugares ten unha adhesión débil e ata pode caer.
Para resolver estes problemas, é necesario adoptar un proceso especial de anodización ou mellorar o proceso existente, como axustar a composición, a temperatura e a densidade de corrente do electrólito, o que afectará a calidade e o rendemento da película de óxido. Por exemplo, o pH do electrólito afectará á taxa de crecemento e á estrutura dos poros da película de óxido; a densidade de corrente está directamente relacionada co grosor e dureza da película de óxido. Ao controlar con precisión estes parámetros, pódese personalizar unha película de aluminio anodizado que satisfaga as necesidades específicas.
Os experimentos mostran que despois de anodizar a aliaxe de aluminio da serie 7, pódese obter unha película de óxido cun espesor de 30um-50um. Esta película de óxido non só pode protexer eficazmente o substrato de aliaxe de aluminio e prolongar a súa vida útil, senón que tamén pode cumprir requisitos específicos de rendemento axustando os parámetros do proceso. A superficie da aliaxe de aluminio despois da anodización tamén se pode tinguir para absorber pigmentos orgánicos ou inorgánicos para darlle cores ricas á aliaxe de aluminio para satisfacer diferentes requisitos estéticos.
En resumo, o anodizado é un medio eficaz para mellorar o rendemento das aliaxes de aluminio da serie 7. Ao axustar os parámetros do proceso, pódese preparar unha película protectora que cumpra requisitos específicos de dureza e espesor, o que amplía moito o campo de aplicación das aliaxes de aluminio.
Hora de publicación: 19-Oct-2024
